Vorig jaar had ik al de kriebels, ik probeerde ze toch te negeren want het was niet de bedoeling dat deze nieuwe liefde in mijn leven kwam.
Maar in oktober kon ik me niet meer beheersen en viel als een blok…
Ik bestelde 20 verschillende. Daarna gebeurde er niet veel. Ze moesten bij de kweker immers nog opgegraven worden en uitgezocht en overwinterd.
Maar begin maart werden mijn schatjes thuisbezorgd. In een kleine kartonnen doos zaten plastic zakjes. En daarin de meest onooglijke verschrompelde knolletjes.
Dat ik daar nu zo voor gevallen ben.
De Dahlia, sinds een paar jaar weer helemaal terug. Vroeger was het echt een tutteplant en uit mijn herinnering kwamen er altijd oorwurmen uit als er een bosje op de tafel stond thuis.
Maar nadat ik er eerst 4 gekocht had en er werkelijk een hele zomer plezier van heb gehad en veel van heb geplukt, wist ik zeker dat er meer moesten komen.
Dus in april heb ik het doosje van zolder gehaald. Sommige hadden al uitlopertjes. Dan is het makkelijk, want dan weet je zeker dat dat de bovenkant is. Uit mijn ervaring van het vorige jaar wist ik nu dat je ze niet te diep moest poten. De eerste 4 heb ik namelijk een keer op moeten graven omdat er geen blaadje aankwam. Ik had ze begraven ipv gepoot.
Slakken zijn heel dol op de eerste blaadjes van de Dahlia, dus heb ik daar iets op gevonden.
De mannetjes op het hof zullen wel lachen. Maar het werkt en is duurzaam en heel vrolijk
Ik kan niet wachten om foto’s te laten zien van mijn Dahlia’s maar net als met een echte liefde-> het moet groeien.